De stemming zit er niet echt in Het SeaWorld Adventure Park in Orlando waar ik woon. En dat is mijn schuld; ik heb iets stoms gedaan. Jaren heb ik mij ingehouden. Mijn agressie en frustratie kon ik kwijt door de joelende menigte mensjes met het ijskoude water drijfnat te spetteren. Met mijn staart zwiep ik het water ver over de eerste veertien rijen van het Shamu Stadium. Met machtige klappen sla ik het verdriet om de eenzame opsluiting van mij af.
Naast het natspetteren van de mensjes is mijn belangrijkste bezigheid de voortplanting. Fuck, ik heb inmiddels geloof ik al zo’n zeventien nakomelingen in het water gekieperd. Eigenlijk had ik daar natuurlijk helemaal geen goesting in, want welke vader zorgt nu voor nageslacht dat niet in de vrije natuur kan opgroeien? Ik ben er niet trots op, maar de mensjes fokken mij steeds weer op door een verleidelijk orcawijfje in mijn bassin te lokken. Hou dan je hormonen maar eens in bedwang.
Ik ben, al zeg ik het zelf, een grote jongen. De mensjes doen wel flink, maar ze zijn zo bang voor mij dat ze niet met mij in het water komen spelen. Ondertussen hoor ik de rest van de orca’s wel lekker met mensjes spelen en spetteren. Ze kroelen, wrijven en masseren dat het een lieve lust is, terwijl ze mij van veilige afstand een moot zalm toegooien. Hier jongen, heb jij ook wat, ga jij maar even lekker spetteren, in je eentje.
Gisteren stond dat leuke trainermensje er weer. Die met die pronte paardenstaart. Ze lokte me naar de kant om me een lekkere mensjesmassage te geven. Het zonnetje scheen. En ineens kon ik me niet meer beheersen. Ik wilde ook wel eens met zo’n lekkere meid door het water scheren. Heerlijk lijkt me dat, met die kleine kriebelende voetjes op mijn rug. Of nog lekkerder, als ze met haar armpjes aan mijn flippers tegen me aanhangt. Toe maar mensje, kom maar tegen pappa’s buik.
Plotseling kon ik me niet meer beheersen. Ik gaf maar een klein rukje aan haar paardenstaartje om haar eindelijk bij mij in het water te krijgen. Wist ik veel dat die mensjes zo teer en breekbaar zijn? Tevergeefs heb ik nog geprobeerd om het goed te maken. Gewoon zachtjes met mijn neus tegen haar aanduwen. Toe nou mensje, speel nu ook eens met mij…
Het is hier nu angstig stil. Geen mensje in het Stadium te zien, de trainermensjes blijven nu op een nog grotere afstand. Het lijkt alsof ze erg boos op me zijn, maar ik heb dit niet gewild. Ik wilde gewoon ook wel eens wat de andere orca’s hier iedere dag krijgen en waar Het Park zo’n reclame mee maakt: “Our trainers interact with the animals”. Ja, ja, maar dan toch niet met mij en ik zie de toekomst wat dat betreft somber in……
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
heel goed verwoord...want zo is het tenslotte wel...
BeantwoordenVerwijderenhet zijn en blijven grote dieren die onvoorspelbaar zijn...
mooi geschreven ( duim omhoog)
marij
Pff, en ik vind t al zo dubbel om dierenparken te bezoeken. En dan lees ik dit en denk ik "je hebt gelijk, blijf toch allemaal weg!" Maar ik weet dat ik over 8 weken in Orlando ben en naar Seaworld ga, en Discovery Cove en Busch Gardens. Misschien waren Mickey Mouse en Winnih de Pooh toch een 'betere' optie.
BeantwoordenVerwijderenNee hoor grote jongen, jouw echte fans zijn niet boos op jou. De trainermensjes weten ook wel dat je gewoon wilde spelen. Alleen zo droevig dat het zo heeft moeten eindigen. Je zegt het zelf; jij bent een flinke jongen en een trainermensje is maar zo klein. Jij probeert te spelen maar kent helaas je eigen krachten niet. Natuurlijk zijn we niet boos op jou, maar je hebt de kleine mensjes wel flink laten schrikken.
BeantwoordenVerwijderenIk heb alle begrip voor je gevoelens en ik snap ook best dat je het niet kwaad bedoelde. Maar probeer jij dan te snappen dat de trainermensjes, door het werk wat ze doen, er voor proberen te zorgen dat jouw neefjes en nichtjes in de vrije natuur niet uitsterven ? Klinkt vreemd hè?
De mensjes van SeaWorld doen hele goede dingen voor de dieren in de vrije natuur. Daar zijn veel, boel veel centjes voor nodig. En daarom hebben ze pretparken gemaakt zodat er mensen komen kijken en daar centjes, die hard nodig zijn, voor betalen. En als jullie dan ook nog kunstjes vertonen, dan betalen de mensen nog veel meer centjes waarmee de mensjes van SeaWorld dan weer hele goede dingen doen.
Dus lieve Tilikum, als je de volgende keer weer eens verdrietig bent en eigenlijk dol graag wil spelen met de trainermensjes, probeer dan te bedenken dat het beter is om dat niet te doen. Geef een mooie show en dan kunnen de mensen van SeaWorld weer goede dingen doen voor je neefjes en nichtjes in de vrije natuur. Helaas hebben ze jaren geleden besloten dat dat jouw lot is.
Houd je taai grote jongen. We komen snel weer naar je kijken. En ook al kunnen we dan niet met je knuffelen, we zullen je met alle liefde een luchtknuffel geven. We denken aan je !
Zo moet het gegaan zijn Ton, precies zo!
BeantwoordenVerwijderenJe verhaal raakt me diep, heel mooi verteld en zoals Karen zegt, het moet precies zo zijn gegaan. Zo triest, als je die grote lobbes in zijn eentje ziet dobberen, de orca Tilikum, familie van de dolfijn en volgens Wikipedia Highly social. Wat een lot!
BeantwoordenVerwijderenWauwauwauw! Heeeeeel mooi geschreven! Ik mag aannemen dat je naast een blog bijhouden wel iets doet met je schrijfkunsten?!?!
BeantwoordenVerwijderenIk sluit me aan bij Karin! Verder geen woorden nodig, je verhaal zegt alles
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven, moest ook bijna een traantje laten....
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van JanineB
ik vond dat je het mooi geschreven hebt wel wil ik er een kanttekening bij maken. "Hoe kon ik nou weten dat die mensjes zo breekbaar zijn" dat had Tilikum wel kunnen weten het is tenslotte niet de eerste keer dat het gebeurt.
BeantwoordenVerwijderenIk heb zelf het voorrecht gehad om met een orka te mogen werken (in het Dolfinarium Harderwijk) en het blijven van instinct toch wilde dieren. Gudrum was niet te houden in Harderwijk. Helaas. Ik weet dat de dieren in Seaworld het een stuk beter hebben maar nogmaals dit soort dingen zijn onvermijdelijk. Helaas....
Mooi geschreven! Het is toch ook zo!
BeantwoordenVerwijderenOok ik sluit me aan bij de woorden van Karin. En ook zo mooi geschreven, maar dat zijn wij wel gewend van jou.
BeantwoordenVerwijderengroetjes Arianne
Prachtig geschreven!
BeantwoordenVerwijderenBen blij dat Tilikum in Seaworld mag blijven.
Groetjes Lucy (Disney fan)