Hij is leuk….

Tante is 93. Ze leeft zonder toekomst en verleden. Alleen het heden telt en daarin is zij meestal gelukkig. Veel gespreksstof heeft ze dus niet, maar soms komt ze verrassend uit de hoek. Als ze in goede luim is, antwoordt ze op de vraag hoe ze het maakt: "Comme Ci, Comme Ça". Verder begroet zij een ieder met een hartelijk “Hallo lieverd” hetgeen tot de nodige hilariteit kan leiden als je haar een uurtje  bezoekt. Ze is immers al snel vergeten dat je op visite was, dus ze ontmoet je om de paar minuutjes opnieuw.
Gisteren hebben we ons voor de komende anderhalve maand bij tante afgemeld. In de ochtend konden wij niet terecht, want tante ging zwemmen, met Het Huis. In de voormiddag doet zij een dutje. Dus meldden wij ons in de namiddag. De tafel werd al gedekt en tante zat verlangend naar het lege bordje te kijken. In afwachting van de maaltijd (waarvoor wij overigens door de verzorgster ook hartelijk werden uitgenodigd, maar welke invitatie wij beleefd afsloegen) had tante niet veel aandacht voor haar bezoek. Eén ding tegelijk, eerst de hoofd- dan de bijzaken.
Tante werkte een forse maaltijd in recordtijd naar binnen. Zij maalde er niet om dat de medebewoner die tegenover haar zat, niet alleen de kruimige aardappeltjes, de boontjes en het draadjesvlees maar ook en passant zijn enorme snottebel met smaak verorberde. Een toetje paste er nog wel bij en nadat tante achteloos met getuite lipjes de laatste restjes draadjesvlees op de grond had gespuugd, richtte zij haar aandacht op ons. “Hallo lieverds……” lachte ze ons breed toe, alsof we elkaar al maanden niet meer hadden gezien.
We keuvelden over koetjes en kalfjes. “Ik zie mijn moeder ook niet veel meer” klaagde tante. Waarop wij haar de groeten van haar moeder deden en zij tevreden achterover leunde. Tante is charmant, zij heeft een goed gevoel om je om haar vinger te winden. Blij met de aandacht die ze krijgt, beloont ze mij met de woorden: “Hij is leuk, he….” terwijl ze naar Lidy knipoogt.
“We kunnen de komende weken niet op bezoek komen, tante”. “Oh, leuk” was de reactie en ze lachte haar liefste lach. “We gaan op vakantie” biechtten wij op, omdat we geleerd hebben om zoveel mogelijk normaal met haar te praten. “Oh, leuk” en weer die lach. Ze stond op en maakte aanstalten om een wandelingetje door de huiskamer te maken. Ze klampte zich onmiddellijk  dankbaar aan mijn arm vast en samen schuifelden we naar het raam om de tuin te inspecteren. “D’r is niemand”, stelde tante teleurgesteld vast en we drentelden terug naar haar stoel. Ze zette zich bedachtzaam neer, bekeek mij van top tot teen, knipoogde naar Lidy en sprak tevreden: “Hij is leuk he……met z’n dikke buik……
Lezers die misschien gehoopt hadden op een gezellige foto in de Lazy River of in de hottub van Cane Island moet ik, met dank aan de scherpzinnige blik van tante, helaas teleurstellen. Beter van niet….! Maar voor de rest zit de stemming  in huize Teleton, met nog twee nachtjes in onze eigen bedstee voor de boeg, er prima in en als alles blijft zoals het is, dan verandert daar niets meer aan.

Vrolijk Pasen

Met minder dan één week te gaan neemt de vrolijkheid in huize Teleton met het uur toe. Vooral als er weer een klusje is geklaard, wordt er genoegzaam geglimlacht. Zie zo, daar zijn we weer van af.

Zo heeft Jean-Paul van de Herenknipperij zich extra uitgesloofd met de tondeuse en de schaar zodat ik mij de komende weken geen zorgen over de coiffure hoef te maken als ik uit de Lazy River stap. De vrouw des huizes heeft het bezoek aan  de kapster Marianne uitgesteld tot komende donderdag. Huid en nagels zijn inmiddels al wel geheel reisvaardig.

Diepvriezer en koelkast bieden plotseling verrassend veel plaats. We worden steeds vindingrijker bij het combineren van de restanten van een losbandig leven. Voor vandaag schaft de pot gebakken aardappeltjes met een roerbakmix van Hollandsche Groenten en Spareribs en hupsakee, weer een diepvrieslade leeg. Voor morgen hebben wij nog twee kipfiletjes opgeduikeld die wij met het laatste restje noedels, een Thaise groentemix en een pittig sausje met blijdschap tegemoet zien. Met frisse tegenzin zullen wij de twee Magnums die, vanwege hun pure chocoladeomhulsel, al een tijdje op strafexercitie naar de onderste diepvrieslade waren gestuurd, eindelijk soldaat maken.

Het lek dat zich na de zware sneeuwval in ons platte dak openbaarde, is deze week gelukkig gerepareerd. Het was zo’n lek waarvan je op een avond denkt: “zit daar nou een vlekje”? Morgen eens goed op de ladder kijken! “Morgen” waren we het al weer vergeten, dus na een paar dagen de ladder uit de garage, (ons plafond is bijna viereneenhalve meter hoog…)geen vlekje meer te zien. Logisch, het was al weer een poosje droog. Bij de volgende regenbui blijkt het vlekje toch weer terug en is het ook wat groter geworden. Zelf maar eens op dak gekeken, niks te zien natuurlijk. Wist ik veel dat je dan, als je op de dakbedekking drukt, net als bij je fietsband, de luchtbelletjes ziet ontsnappen.We zitten weer droog en het  lichtbruine vlekje in het plafond werken we na de vakantie wel weer weg….

En dan is er nog dit blog waar wij zelf veel plezier aan beleven. Wat leuk dat het ook door jou gelezen wordt. Misschien heb je je ook wel aangemeld als volger. Of heb je al eens gereageerd op een van de columns in de aanloop naar onze vakantie. Hartelijk dank daarvoor! We hopen dat we voldoende te melden hebben om je de komende periode als “klant” te behouden. Het aantal blogs neemt de komende weken enorm toe. De concurrentie is zwaar omdat er vliegtuigladingen vol Floridaliefhebbers vertrekken, die allemaal hun avonturen met je zullen delen. Wij lezen ze ook!  Natuurlijk zullen we je de komende tijd berichten uit de categorie “klein leed” zoals daar zijn de vertrektijden, customs & immigrations, auto, dollarkoers en bedbugs. Verder kan je rekenen op de miniatuurtjes van de zaken die ons zo al opvallen wanneer we eenmaal in het Beloofde Land zijn aangekomen. Zoals je inmiddels wel weet, kan dat van alles zijn en varieert het van waterpret tot wc-bril. En dan maar hopen dat het voor jou ook leuk en herkenbaar is om te lezen.

Voor nu wensen we alle lezers een bijzonder vrolijk Pasen. Voor hen die er nog een paar vrije dagen aan vast hebben geplakt; geniet van de zon die ons de komende week is beloofd. IJs en weder dienende komt ons volgende blog-bericht uit Cane Island, dus je begrijpt dat de stemming in huize Teleton opperbest is. En als er niets verandert, dan blijft dat vast en zeker zo.

Ton & Lidy