woensdag 26 mei 2010

In Transit en Epiloog

In transit

Nadat wij op het vliegveld O’Hare in Chicago vrijwillig onze elektrische stoel hadden opgegeven, maakten wij een wandelingetje over Concourse B. Het was er relatief rustig en in de Foodcourt vonden wij met en op het gemak een tafeltje waar wij onze laatste Manchu Wok maaltijd verorberden.

Over Het Gemak gesproken, in Chicago zijn de toiletbrillen voorzien van een plastic hoesje. Wanneer je je hand boven een paneeltje houdt, krijg je automatisch en zacht zoemend een verschoning. De grote verdwijntruc met de papieren wc-bril behoort hiermee tot het verleden. Nooit meer, in geval van nood, ontgoocheld tussen je benen naar de bril kijken, die door de automatische flush gorgelend in de diepte verdwijnt, juist op het moment dat jij net de billen veilig neder denkt te kunnen laten dalen. Net nu wij, na al die jaren, het gebruik van de papieren bril in combinatie met de automatische flush onder de knie hadden, wordt ons deze attractie afgepakt.

Een ander behendigheidje tijdens de reis is dat je, juist voor jouw seating area bij het boarden wordt afgeroepen, in de rij staat. Er werd vrij nauwkeurig toegezien op de 2-items regel. Het vliegtuig was op 13 stoelen na vol maar toch werd er redelijk vlot geboard. Wij arriveerden als eersten in de Economy-plus en hadden een overhead bin voor onszelf. Er werd herhaaldelijk omgeroepen dat je de handbagage met de wieltjes naar achteren moest inladen. Helaas steekt je bagage in een 767 dan 10 centimeter buiten de bak, waardoor de kleppen niet dicht kunnen. Enkele zeer plichtsgetrouwe passagiers voldeden aan dit vreemde verzoek, waardoor er toch nog enige commotie ontstond. Zo schiet de tijd lekker op.

Voor ons was de rij stoelen bij de nooduitgang. Er naderde een jong stel die hun ogen niet konden geloven dat dit geluk hen ten deel viel. Toen zij eenmaal gesetteld waren, kwam de stewardess informeren of zij zich wel kwalificeerden voor deze plaatsen. Het stel keek de stewardess aan alsof zij zojuist een oneerbaar voorstel had gedaan en het beleef angstig stil. Wij keken belangstellend toe hoe dit varkentje gewassen zou worden. Vriendelijk verzocht de stewardess het stel om de instructiekaart te bestuderen, dan zou ze over een paar minuutjes nog eens terugkomen. Het stel hield de kaart nog net niet op zijn kop, maar wekte niet de indruk dat ze enige notie hadden van wat er gaande was. En dat maakte op mij nu weer niet direct een betrouwbare indruk als het gaat om de veiligheid aan boord.

Daar was de stewardess alweer. Het stel keek haar schaapachtig aan en bleef stil als een konijn in de koplampen van de stroper. De stewardess stelde   een paar vragen en siste het stel wanhopig toe: “Say yes, please”. Wat zij deden! Later bleek dat zij voor 100 % Francofoon waren. Zelf de bestelling van een Ice tea moest worden ondertiteld. Om de ruime stoelen te vieren begon het stel aan een enorme vrijpartij. Een tip voor andere hitsige reizigers, wanneer je voor vertrek een beetje wil zitten tongen, doe dat dan in ieder geval niet net tussen de twee stoelen, maar buig iets verder naar links of naar rechts…..

Onze vrouwelijk piloot kon misschien wel goed vliegen, de knopjes van de luchtbehandeling had zij nog niet geheel onder de knie. Wij vermoeden dat zij tot voor kort alleen met diepvriesvrachten had gevlogen. Moeder, wat was het koud in het vliegtuig. Wij schoten achtereenvolgens onze shirtjes, de trainingsbroeken, de truien en tenslotte onze vesten met hoodies aan. We trokken de veters van de hoodies stevig vast, begroeven ons geheel tegen onze principes onder de door United verstrekte zurige dekentjes en hadden het zo koud dat we er niet van konden slapen…..

Net  voor de eerste ledematen dreigden te bevriezen, werd de landing ingezet. De koffers lieten wat lang op zich wachten, maar hobbelden ons uiteindelijk wel gebroederlijk tegemoet. De douane was collectief met koffiepauze en bij de paspoortcontrole stoorden wij de dienstdoend ambtenaar ook al bij zijn ochtendkrantje. Op het busstation kwam juist onze shuttlebus aanrijden en nog geen uur later betraden wij wat onwennig onze eigen woning. De tuin was onherkenbaar dichtgegroeid, de post keurig gesorteerd door onze lieve buurtjes, die ook nog eens, bij wijze van bosje bloemen, een heerlijke verse visschotel in de koelkast hadden gezet. Na de lunch zijn we lekker in slaap gevallen, waarmee een definitief eind aan een heerlijke vakantie kwam.

Epiloog

Onze vakantie laat zich het best in een drie letterwoord omschrijven. Zij die aan de Katholieke Universiteit Tilburg zijn afgestudeerd, hebben misschien een ander associatie, wij denken zelf dat HOT een goede kwalificatie is. En dat doet toch vele malen prettiger aan dan onze vorige voorjaarsvakantie, die vooral WET was.

Zes weken was toch vooral ook een experiment.  Gaan we ons niet vervelen? Is het niet te veel van het goede? Krijgen we toch geen heimwee? Niets van dat alles! We hebben ons prima vermaakt en die zes weken zijn voorbij gevlogen. Het schrijven van het blog was een aardig alternatief voor Nova en P&W, waar ik meestal de laatste uurtjes van de dag mee vul. Al vrij snel was het de gewoonte om een uurtje aan deze  hobby te besteden, het kostte mij relatief weinig moeite en ik heb er enorm veel plezier van gehad. Wij sloten er op Cane Island samen de dag mee af en velen gebruikten het blog kennelijk om er de dag mee te openen.

Zoals al eerder gemeld, waren de reacties hartverwarmend en kunnen we al die mensen die ons blog hebben bezocht en vooral hen die een reactie of compliment achterlieten, niet genoeg bedanken.

Voor een volgende vakantie zijn nog geen concrete plannen. Florida is en blijft een uitstekende locatie voor ons maar zoals altijd, worden er ook alternatieven bekeken. Verder moet ook nog eens goed gekeken worden hoe we er budgettair voorstaan, nu onze pensioengerechtigde leeftijd zo maar even een paar jaar kan worden uitgesteld. Hier hadden wij even geen rekening mee gehouden…..

Een open eind dus. Je weet nooit hoe het loopt. Bij leven en welzijn schrijven we de volgende reis weer een blog en we hopen dat er dan weer net zoveel belangstelling voor is. Tot die tijd hopen wij dat de stemming er in huize Teleton, maar ook bij alle lezers  toch vooral maar goed in blijft zitten en sluiten we af met de tekst van Neil Young: Long may you run!

We’ve been through
some things together
With trunks of memories
still to come
We found things to do
in stormy weather
Long may you run.

Lidy en Ton

18 opmerkingen:

  1. En geëindigd in de 'higher ninties', met 92 volgers ! Heb met plezier, en een korte onderbreking (eigen vakantie), weer van jullie verhalen genoten. Dank daarvoor.

    Even geen P&W vooralsnog, maar met de verkiezingen kunnen jullie je ook vast prima vermaken in de avonduren !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goedemiddag,

    Kon het toch niet laten om weer even te kijken op jullie blog (tis een gewoonte He), denk dat ik een boekje ga maken van al jullie met zoveel humor geschreven blogjes.....Denk dat de 9 uur die wij in juli in het vliegtuig moeten zitten naar Florida, om zijn voor we alles hebben gelezen.
    En we steken er nog wat van op ook.
    Welkom thuis
    Groetjes Carolien

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nou op 9 juni weet ik het wel hoor "Teleton for President" en alles komt goed! Bedankt voor 60 weken vermakelijke blogjes... het was heerlijk leesvoer!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. snif is de blog nu echt afgelopen

    groetjes,

    marijke8

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Welkom thuis, het was elke een heerlijke start van de dag, jullie vakantie avonturen zal ik zeker missen. Mag ik jullie daarom bedanken voor het enorme leuke blog. En als jullie weer ergens bloggen, meld ik me zeker aan, en lees weer braaf mee !!!

    Nogmaals dank !!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Welkom thuis maar weer. Je hebt de stemming er ook bij mij dankzij je leuke verhalen goed ingehouden en ik hoop dat jullie binnenkort toch weer nieuwe plannen gaan maken zodat er toch weer wat initiële blogs zullen komen. (weet je bijvoorbeeld dat die verschuiving van de pensioengerechtigde leeftijd wel voor mij zal gelden, maar niet voor de mensen zoals jullie die al met pensioen zijn? Jullie mazzelaars ;-.)Dat is toch een reisje of blog waard :-p. Ik zal toekomstige blogs in ieder geval weer trouw gaan lezen. Heel erg bedankt.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ton en Lidy bedankt voor de fijne uurtjes leesplezier, menig blog heeft een grote lach bij ons teweeg gebracht en ook vele doodnormale dingen in Amerika staan na het lezen van alle verhalen in een heel ander daglicht.

    Daarom zullen we nog vele jaren genot hebben van het blog van deze vakantie, eerst even lekker verbouwen en dan snel op naar de volgende vakantie van 8 ?? weken.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ton en Lidy

    Ik denk dat je zelfs al ga je naar Spanje, Turkije of kamperen in Frankrijk wel je Blog mag promoten op de diverse Orlando/Florida forums.
    Ik zal in ieder geval een trouwe lezeres zijn.

    Trouwens...lukt het een beetje met de Jet lag?

    Bedankt en tot snel

    Groetjes Marja

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Welkom terug in Tullepetoanestad!!! Heb amper gereageerd op jullie blog maar wel altijd gelezen! Jullie hebben er heerlijke weken op zitten, dat zal weer even wennen zijn in het koude & natte Roosendaal!

    Bedankt voor het mee genieten van jullie vakantie!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Welkom thuis ,

    Hoop dat jullie snel weer nieuwe plannen gaan maken . Wat oh oh oh wat zal ik het missen .
    Nogmaals hartelijk dank voor jullie geweldige blog.

    Groetjes Debby en co

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hoi Ton & Lidy,

    De blog blijft tot aan 'The Grand Finale' een genot om te lezen, geweldig !!!

    Nogmaals bedankt voor de 'verrassing' die jullie voor ons gehaald hebben bij Old Navy, wij zijn er nog steeds een beetje confuus van...

    Binnenkort hebben wij met ons 4'tjes een mini-meeting en natuurlijk gaan wij daar een melding van maken in onze eigen blog ;)

    Groetjes,
    Pieter & Petra "PenPe"

    BeantwoordenVerwijderen
  12. heey ton en natuurlijk lidy
    het was een waar genoegen jullie te mogen volgen...en we lezen vanzelf hoe en wanneer en waar de volgende vakantie heen gaat...
    een mooie afsluiter heb je gemaakt en nogmaals bedankt
    marij

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Dit was het dan echt. Zes weken, zomaar voorbij gevlogen, maar met prachtige verhalen beschreven.
    Het maakt niet uit waar je een volgende vakantie gaat vieren. Al zit je op texel of in een hutje op de hei, als jij blogt, lees ik mee!
    Dank je wel.

    Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
  14. ook wij hebben genoten van jouw blog. De manier waarop het geschreven wordt, en de onderwerpen, super gewoon.
    Wij wachten het volgende blog af. Want, andere opties worden bekeken, dat kennen wij. Doen wij ook elk jaar maar toch zijn we dit jaar al weer 1 week geweest en zijn we aan het aftellen voor augustus.
    Veel plezier met de opties ;-)

    Till we meet again.

    Arianne

    BeantwoordenVerwijderen
  15. en zo komt er een einde aan het lezen van een zeer gewaardeerde blog. Hoe moet ik nou mijn avondjes gaan vullen. Al moet ik zeggen dat het zeker tussen Paas en Pinksteren ook wel een ochtend ritueel was.
    Het zal nooit meer het zelfde zijn.

    Nu mogen we zelf ook nog. Ik had me voorgenomen om ook een blog te gaan bijhouden maar hoe moet ik nou ooit over Teleton uitkomen.
    Toch maar gewoon doen en zien wat er van komt.
    Vanmorgen zei ik tegen mijn papagaai. Ik ga het gewoon doen. "ja doen" was zijn antwoordt.

    Want belevenissen uit Florida zijn altijd leuk om te bewaren en wie schrijft..... Juist !

    Bedankt (voor het laatst nu) en ik hoop dat jullie ons in Oktober ook gaan volgen.
    Tips blijven welkom...

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Prachtig einde en ik kijk er naar uit om je volgende verslag al dan niet uit Florida te lezen.
    Ik was niet altijd dageiljks trouwe lezer, de gewone leven neemt soms ons te veel in beslag, maar het was telkens met de big smile en de nodige binnenpretjes of stille lachjes zodat mijn ventje dacht dat ik rijp ben voor de gekkenhuis...
    Ik wou dat mijn postbode ook aan mijn maag zou denken bij het terugkeren :)

    Duizend maal dank voor het leesgenot en het volgen van mijn eigen blog & ditto reacties!

    Groetjes uit Ieper.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Dag Ton en Lidy,

    Net m'n laatste bericht geplaatst, pffff!
    Al een beetje gesettled thuis? Ik heb genoten van jullie blog en de trouwe reacties op mijn blog. Hartelijk dank daarvoor! En wie weet ... tot ziens. Léonine

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Een beeeetje een late reactie, ik weet het.
    Ik startte vanmorgen mijn computer op en dacht aan de ochtenden dat ik mijn dag begon met een zonnig verhaal uit Orlando van Ton en Lidy....

    En toen bedacht ik me dat ik jullie epiloog niet had gelezen! Mijn hart maakte even een sprongetje. Een fijn begin deze dinsdagmorgen!

    Hopelijk ga je weer zo ijverig bloggen. Boek maar snel were een vakantie, dan hebben wij het gevoel óók een beetje vakantie te hebben!

    Welcome home!

    BeantwoordenVerwijderen