Niet naar China

Inmiddels zijn de jaarkaarten voor SeaWorld verlopen. Vandaag stond er een bezoek aan de Universal Studio’s op het programma. Ook deze kaarten verlopen morgen, maar gelukkig hebben we de Disneytickets nog, dus wat dat betreft kunnen we ons hier tot 2 december 2010 nog wel vermaken!

Wij vonden het onvoorstelbaar stil in Universal en dan zijn bepaalde attracties gewoon minder spannend. Als je met een man of veertig naar de Blues Brothers staat te kijken, dan is de show toch net even wat minder spectaculair dan wanneer Delancey Street afgeladen is. Bovendien wordt het met zo weinig toeschouwers wel heel erg lastig om Elwood en Jake Blues te ontwijken als ze een polonaise met de toeristen lopen. Omdat wij nooit een polonaise in de film gezien hebben, doen we daar principieel ook niet aan mee. Kom op zeg, I’m a soul man.

Op zo’n stille dag zijn er ook veel eettentjes gesloten. Voor de tweede keer op rij lukte het ons niet om hier Fish & Chips te scoren. In de foodcourt kan je kiezen tussen All American, All Italian en All Asian. Bij de laatste was het het drukst, dus liet ik me bijna verleiden toch maar voor The All American te gaan. Voor mij stond een snijboon die zijn Meal Deal kaart misbruikte door meerdere entrees tegelijk te bestellen. Toen de hele handel eindelijk op zijn tray stond, werd hem geadviseerd om de overtollige bordjes te retourneren anders zou hij moeten betalen. Het bedienend personeel legde de halve kippen weer zorgvuldig terug in de vitrine, waar zij op de volgende bestelling mochten wachten. Net op tijd besloot  ik dus toch maar in de Aziatische rij aan te sluiten. Deze Chinees krijgt een eervolle vermelding. Goed verhitte en smakelijk gekruide rijst, heerlijke knapperige groenten, ruime portie kip met een heerlijk sausje. Wij namen er een egg-roll bij die ook al prima smaakte. Het kan dus wel, smakelijk eten in een park.

Op zo’n stille dag kan je overal zo doorlopen, dat is dan wel weer zalig. Bij de Simpsons lieten wij ons nog een keertje ouderwetsch door elkaar schudden. Bij ET  schreven wij ons voor de allerlaatste keer als Bassie en Adriaan in voor deze spannende en enerverende reddingstocht op de vliegende fiets. Nu wij weten waar we op moeten letten, hoor je, vlak voor je uitstapt toch wel duidelijk dat ET “Bassie and Adrian” hartelijk bedankt voor de hulp. De overige passagiers hadden geen flauw idee waarom wij er zo’n dikke pret om hadden.

Het was alweer een hete dag, dus hielden wij het rond een uur of vier voor gezien om de koele condo op te zoeken. Vanwege de zeer zomerse zes weken die wij hier waren, hebben we iets meer begrip gekregen voor mijn neef en nicht die het warme Florida hebben verlaten om hun domicilie in Nova Scotia te kiezen. Zelf vermijden wij tot nu toe ook de warme zomermaanden en kiezen we voor het voorjaar of de herfst, wanneer de temperatuur hier rond de 25 graden schommelt en de lucht nog relatief droog is. Niet voor niets kiest de echte Floridian er voor om tijdens deze hete periode gezellig, met de luiken dicht en de airco op max, binnen te zitten.

Heel af en toe spelen we eens met de gedachte om voor een keertje een andere vakantiebestemming te kiezen dan Florida. Zoals mijn schoonmoeder zei: “Op de Veluwe is het ook prachtig”. En ze had gelijk, maar ik zie ons toch nog niet zes weken in Vierhouten bivakkeren. Naar het Oosten, wordt ons nog wel eens aangeraden. Maar als ik de beelden uit Thailand zie, heb ik zo’n idee dat we deze beker maar even laten passeren. China dan? Toevallig trof ik vandaag een vrij grote delegatie zo op het oog keurige Chinese mannen op mijn geliefde ontmoetingsplaats. Want waar leer je de mens beter kennen dan op het herentoilet? Zonder in details te treden kan ik, nadat ik vandaag kort kennis heb gemaakt met dit onderdeel van de Chinese cultuur, met grote zekerheid  kan zeggen, dat een reisje naar China er helaas niet in zit.

Onze stemming is toch in Florida altijd weer het best en hoewel wij het, gezien de vele sympatieke berichten waarin ons door sommigen ‘nog een paar heerlijke laatste dagen’ wordt gewenst…. :-), niet zo lang meer lijken te maken, houden we die opperbeste stemming (om met Jeroen van Koningsbrugge/Fred Onderbuik te spreken), toch maar tot de laatste snikkel vol!