Vamos

Het was een drukte van belang op het herentoilet in de Florida Mall. Hoewel ik met een bescheiden staanplaats prima tevreden was geweest,  hadden deze een honderd procent bezettingsgraad en om ongelukken te voorkomen, piepte ik het vrijstaande invalidentoilet in.

Naast mij twee harige benen en twee roze meisjescrocs. Dank zij de Spaanse les van Theo en Thea *) meende ik te begrijpen dat pappa zijn dochtertje liet poepen, want ik hoorde toch duidelijk ‘papoeras papieras’. Ik heb er geen ervaring mee, maar het komt mij voor dat vaders de behoefte voelen om hardop te vertellen wat zij gaan doen, wanneer zij zich met hun kind op een openbaar toilet bevinden. Zo ben ik er indertijd door een heldere instructie van een behulpzame engelssprekende vader achter gekomen dat het niet de gewoonte is om van het toiletpapier een envelopje te vouwen, maar dat men er hier een propje van maakt. Dat zijn de tips waar je wat aan hebt, dat lees je niet op een forum of in de Capitool!  Maar we dwalen af.

Nadat de pappa de dochter weer in staat van paraatheid had gebracht om met een gerust hart nog een uurtje te gaan winkelen, was het nog even zijn beurt om te sauzen. Ze deden dus een dansje zodat hij wat gemakkelijker kon mikken. De dochter verdween naar de achtergrond. Net toen vader de sluizen had opengezet, ontsnapte de dochter. Knipje vergeten op de deur te doen. Vader stond machteloos, hij was het point of no return al geruime tijd gepasseerd en kon niets anders doen dan gelaten afwachten tot de blaas zich had geledigd. Ondertussen riep hij hulpeloos om zijn dochtertje en sommeerde haar terug te komen. Aan de reactie van de overige mannen die de staanplaatsen bezet hielden, was het kind nogal nieuwsgierig van aard. Zowel in het Engels als in het Spaans deed men moeite om het meisje uit de buurt te houden. Maar ja, waarschijnlijk voelde ze wel aan dat ook deze mannen met handen en voeten gebonden waren, zodat ze zich redelijk veilig voelde.

Ik besloot me niet in deze kwestie te mengen en waste mijn handen in onschuld op het veilige invalidentoilet en waagde me pas buiten toen ik hoorde dat vader en dochter weer herenigd waren. “Vamos, vamos", beet de man het kind toe. Beleefd hield ik de deur voor het stel open, om vader’s wens maar zo snel mogelijk in vervulling te laten gaan.

In de hal zat Lidy geduldig op een bankje mij te wachten. “Wat is er allemaal aan de hand?”, vroeg ze omdat ze wel had gemerkt dat er wat commotie was ontstaan. “Heb je misschien weer een van je sterke wc-verhalen?”.  “Vamos, Vamos”, antwoordde ik en beloofde haar dat ze volgende keer eens met mij mee mag om zelf vast te stellen dat je op een herentoilet altijd wel iets opsteekt voor je blog.

---------------------------------------------------------------------------------

*) Ook zin in Spaanse les en kan je goed tegen de meligheid van Theo en Thea? Dan is dit flimpje misschien iets voor jou.