Things were really hummin’…..

Van zwarte mensen wordt gezegd dat ze soepel en ritmisch bewegen. Chubby Checker mist die gave. Hij beweegt als Jack de Vries die na een zwaar werkbezoek met zijn adjudant terug in de kazerne komt; moeizaam. Chubby kijkt er soms ook een beetje ongemakkelijk bij, alsof hij net door Rina Lodders met een jonge meid is betrapt! De jongere generatie zoekt nu even in Wikipedia op Lodders en vindt daar uit dat zij in 1962 voor Nederland uitkwam op de Miss World verkiezing en nog won ook. Zij is nog steeds met Chubby getrouwd.

Draagt Chubby wellicht een corset, een step-in of een corrigerend hemdje? Dat zou zijn houterigheid  kunnen verklaren. Zijn jeans hebben een hoog stretch gehalte want hij draagt ze als een legging. Wij zochten naar het gaatje in Chubby’s rug waar het sleuteltje in past om hem op te winden, maar konden het nergens vinden. Misschien is Chubby wel  overgestapt op Duracellbatterijen….

Verder is Chubby Checker erg charmant. Hij is van 3 oktober 1941, en al staat hij er nog prima op voor zijn leeftijd, zijn charme krijgt ook iets aandoenlijks. Veel oudere meisjes waren er weer, tijdens deze voorstelling. En de meiskes eten uit zijn hand. “Come on, girls”, roept Chubby en de meiskes doen wat er wordt gevraagd. Handjes omhoog, handjes in je zij. Op je boze bolletje ontbreekt er nog maar net aan. Maar ook de Amerikaanse jongens laten zich gewillig gaan. Zoals Chubby beweegt, kunnen zij het immers ook nog wel.

En dus zat, hoe kan het ook anders, de stemming er al snel in het American Theatre in Epcot. Chubby’s eiegn repertoire is vrij beperkt, dus doet hij een beroep op oude rock ‘n roll nummers. Met Blue suede shoes en Rock around the clock zet hij de boel op stelten. Prima band trouwens; The Wild Cats. Zag ik daar een echte Hammond on stage? Het zou ook een Baldwin kunnen zijn. De toetsenist kan er prima mee uit de voeten en speelt soms langgerekte accoorden met een goed gedoseerd gebruik van de leslie zoals je veel in de countrymuziek hoort, dan weer scheurend rockend of jazzy fluisterend en altijd in perfecte harmonie met de sax. Lekkere ritmesectie d’r achter van een prima bassist en een driftig drummertje.

En tijdens die heerlijke, ongecompliceerde muziek trippelt Chubby over het toneel. Zijn dansjes kunnen eigenlijk niet door de beugel, maar hij heeft een olijke kop. Everybody say yeah…..en de zaal gehoorzaamt. Everybody do the fly….prima Chubby. En dan komt het spektakel waar iedereen op wacht; Everybody twist. De drummer speelt het bekende introotje. I’m gonna sing my song and it won’t take long….come on let’s twist again. En Chubby doet alsof hij de zoveelste peuk met de punt van zijn schoen uitdrukt…….

Chubby roept de dames op het toneel en dat mag even duren. Pas als hij er een stuk of veertig, vijftig bij elkaar heeft gesprokkeld, gaat de show verder. Hij begroet ze allemaal persoonlijk en hartelijk. Ze doen gewillig een dansje voor Chubby, waarna ze weer van het toneel worden gebonjourd. Cubby is weer een beetje op adem gekomen en zingt weer een paar nummertjes. Dan is het de beurt aan de mannen, ook allemaal op het toneel. Het echtpaar naast ons, ze zijn zeker zeventig, giert het uit en hij meldt zich onmiddelijk voor deelname. Een Disneymedewerker komt mij persoonlijk uitnodigen om ook op het toneel te komen, maar ik sla de uitnodiging beleefd af. “Nee, ik laat dat liever aan de echte fans” zeg ik, want als Chubby Charmant overal mee weg komt, dan moet dat mij ook lukken.

Chubby Checker is de laatste act in de serie concerten van het Flower & Garden Festival. Morgen zijn de laatste 3 shows. En ook al ben ik geen echte fan, de shows zijn leuk genoeg om morgen nog een keertje naaar Epcot te gaan. Ik had het erg naar mijn zin. Things were really hummin’ dus: let’s twist again, nu het nog ken….! En wie weet laat ik me dan toch nog verleiden om een dansje met Chubby te doen want dan kan ik gelijk even stiekum van dichtbij kijken of het een echt Hammond orgel is en of Chubby’s hairdo van Carpetland afkomstig is….