Briljant!

Na een nacht van woelen en draaien, waar Teleton wel meer last van heeft als hij een Belangrijk Besluit moet nemen, ging vanmorgen de kogel door de kerk. We laten Joe The Plummer er buiten, maar willen toch wel eens weten wat er nu precies dwars zit. In het afvoerputje. Bleef de vraag: verricht Teleton de operatie voor of na het ontbijt? Hij is namelijk nogal vieselijk uitgevallen…..

Hij besloot om, nog onwetend van wat hem later deze ochtend te wachten zou staan, het normale repertoire te draaien. Dus ging de oven op 375 graden, en zette hij de gebraden, flinterdun gesneden ham klaar om er straks een lekker warm broodje mee te beleggen. Hij waste de aarbeien en probeerde krampachtig niet te denken aan de klus die hij na het ontbijt op zich had genomen. En al helemaal niet aan de verassingen die hem hierbij mogelijk te wachten staan.

In de familie staat Teleton nu niet direct als de meest handige bekend. Meestal begint hij aan de verkeerde kant, draait boutjes, schroefjes en moertjes steevast eerst de verkeerde kant op en legt ze bij voorkeur in de verkeerde volgorde, zodat het product dat hij probeert te repareren er na de behandeling vaak heel anders uitziet. Zijn missies slagen zelden. Sommigen verwijten hem dat hij lui is, zelf vindt hij het van wijsheid en zelfkennis te getuigen om helemaal niet aan klusjes te beginnen.

Nadat hij een kwartiertje had lopen te kokken bij de gedachten aan de inhoud van de zwanenhals, besloot hij deze eens van dichterbij te bekijken. Een goed begin is het halve werk. Eerst kijken, dan denken en dan pas doen, had zijn oude vader hem geleerd. Hij stelde vast dat de zwanenhals erg diep in het kastje was weggestopt en dat het van hem welhaast onmenselijke acrobatische toeren zou vergen om hier aan te werken.

Hij plaatste de blauwe emmer onder de zwanenhals en wurmde zich in de rubberen wegwerphandschoenen die Lidy altijd mee op reis neemt. Om de toiletten na aankomst mee te reinigen! Gelukkig had zij een extra setje bij en die kwamen nu van pas. Hoewel rubber de tastzin buitengewoon negatief beinvloedt, zoals veel mannen nog wel weten uit hun vroege jeugd, voelde Teleton toch een vieze, vettige substantie rond de ringen van de zwanenhals, die overigens wel weer wonderlijk snel meewerkten zodat hij tot zijn verbazing plotklaps op zijn hurken met een losse zwanenhals in zijn handen zat. Van de zenuwen kreeg hij kramp in de benen. Het grote geheim zou snel onthuld worden….

Teleton stond moeizaam op, om de inhoud van de zwanenhals aan een eerste inspectie te onderwerpen. Hij bleek, op wat onduidelijke zeepaanslag, helemaal leeg. Aan de ene kant was Teleton vervuld van blijdschap en opluchting. Aan de andere kant was er een gevoel van teleurstelling, vergelijkbaar met het gevoel op de tiende van de maand als de Staatsloterij trekt en jij voor de televisie zit om voor de zoveelste keer vast te stellen dat je je weer de verkeerde lootjes in de maag hebt laten splitsen.

Maar daarmee was het probleem nog niet opgelost. De verstopping moest tussen de afvoer van de wasbak en de zwanenhals zitten. Maar hoe kom je daar nu weer bij? Teleton morrelde wat aan het afsluitdopje in de wasbak. Het kwam los en er werd een flinke dot zwart kroeshaar zichtbaar dat zich daar had opgehoopt. Sorry Schotten, dat ik jullie gisteren in en kwaad daglicht heb gesteld. “Toch weer aan de verkeerde kant begonnen”, flitste het door het hoofd van Teleton, die zich al zorgen begon te maken hoe hij die vermaledijde zwanenhals straks weer in elkaar zou moeten draaien.

Dank zij de bescherming van de rubberen handschoenen durfde Teleton de verstopping voorzichtig met zijn wijsvinger op te lossen. De vinger was te dik of de dot haar zat te diep, het wilde in ieder geval niet lukken…..”Lidy”, riep Teleton, zoals hij altijd doet als hij het leven even niet meer ziet zitten. Hij legde haar het probleem voor. Zonder een woord te zeggen liep Lidy naar de toilettas om met een wattenstaafje terug te komen. Briljant!

Dat ik nog een stief kwartiertje met het in elkaar schroeven van de zwanenhals ben bezig geweest en ik vervolgens nog een halfuurtje kokhalzend onder de douche alle vieze gedachten heb staan wegspoelen, wil de trouwe lezer vast wel van mij geloven. Het verwerkingsproces voltrekt zich langzaam. Maar we vorderen, want inmiddels zitten we toch maar weer, fris geschoren en gedoucht en het hoofd vrij van muizenissen, met een pecanoottaartje van de Walmart aan de koffie. En dat doet de stemming in huize Teleton altijd goed!