Daar hebbie Debby….

Precies halverwege zijn we. Van de vakantie. En voor wie nog twijfelde; wij vermaken ons prima! Grote avonturen maken wij niet mee, de aswolk ging aan ons voorbij en hoewel wij deze week bij thuiskomst twee potige sheriffs uit het portiek zagen komen, is er bij ons niet ingebroken. Moeder Natuur was ons genadig, bij aankomst werd de thermostaat nog niet gelijk in de lower 90ies gedraaid, zodat wij langzaam aan het subtropische klimaat konden wennen. Voorzichtig stelt een onzichtbare hand het geluidsniveau van de frogs en sinds kort ook van de krekels, die nu de hele nacht pret aan het maken zijn en dit gepaard laten gaan van een oorverdovend geluid, haast onmerkbaar een tandje bij.

De peoplegreeter bij de Walmart gaat ons kennen. “Like your shirt/hat/wife, sir!” heeft hij op zijn programma. Daar moet je aan wennen, als nuchtere Hollander. Inmiddels reageer ik zo spontaan, dat ik op moet passen dat ik zelf niet in de selectie van mogelijke peoplegreeters wordt opgenomen….

Op Cane Island is het drukker dan ooit. Er zijn best nog wel wat appartementen onbewoond, maar toen wij hier voorjaar 2008 voor het eerst kwamen, waren stonden er nog  hele gebouwen leeg. Ik was een beetje bang dat de drukte ten koste van de kwaliteit zou gaan, maar dat valt reuze mee. De portieken en de parkjes worden netjes onderhouden en rommel wordt opgeruimd. Zo af en toe zie je eens iemand van de bewaking rondlopen. De hekken staan permanent open, van een gated community is dus geen sprake.

Vreemd voor ons is dat je ineens overal vrij veel Nederlands hoort. Leuk is dat daar ook Forumleden tussen moeten zitten. Volgens mij is Ton Staalstra hier ook gearriveerd en we lazen dat Debby het op Cane Island ook erg naar ‘t zin heeft. Gelukkig maar! Ik zou als onbezoldigd PR Manager van dit complex natuurlijk niet op mijn geweten willen hebben dat er ontevreden klanten waren.

In rustiger tijden was de kans vrij groot dat je elkaar hier toevallig ontmoette. Zo kennen wij Pieter en Petra en Theo en Cynthia een beetje. Nu het drukker is, loop je elkaar niet zo snel tegen het lijf. Omdat we natuurlijk toch wel een beetje nieuwsgierig zijn, proberen we soms voorzichtig contact te leggen. Niet dat we zo maar op iedereen die de Nederlandsche taal  spreekt afstuiven. Maar als we de indruk hebben dat we vredelievende medelanders zien, zeggen we tegen elkaar, net hard genoeg zodat de beoogde medelander het net kan horen: “Daar hebbie Debby”. Tot nu toe heeft er nog niemand gereageerd….

Omdat het vandaag warmer dan 90 graden werd, kleedde Teleton zich op z’n zomers in een T-shirt. Voor de liefhebbers, connaisseurs en collectioneurs: Old Navy heeft ze weer, de annual Flag Tees! Vanwege de tijdelijke 30 % kortingsactie ben je voor slechts 3 dollar en 50 cents helemaal het ventje en bovendien verwacht zo vrijwel niemand dat je toerist bent.

Voor Dolly: Hierbij een kiek van je ouwe neefie……

Wij trotseerden de enorme hitte en meldden ons, laat in de middag voor het concert van Fran Cosmo in Epcot. Morgen kan de lezer die hierin is geinteresseerd, wat praatjes en plaatjes tegemoet zien. Wij hadden in ieder geval absoluut geen spijt van ons bezoek en hebben twee van de drie gigs van een half uurtje uitgezeten. De stemming zat er lekker in, en daar houden wij wel van. Een ding is zeker; bij Fran sukkel je niet in slaap!

Een voorproefje van Fran in actie: