Dat doet ‘ie normaal nooit….

We zijn er uit hoor! Na een onderzoek van twee maanden door de politie blijkt dat het stoeipartijtje tussen de Orca Tillikum en de trainster  in SeaWorld gewoon een ongeluk was. Nou ben ik weer helemaal gerustgesteld. Voor hetzelfde geld komt er uit zo’n onderzoek dat de orca’s een complot tegen de trainers hadden gesmeed. “Zodra je de kans krijgt, sleur je d’r eentje mee en die hou je net zo lang onder water tot ze niet meer beweegt. Dat zal ze leren.”

Uit het onderzoek blijkt verder dat de andere trainers onmiddelijk in het snotje hadden dat er iets goed mis was toen Tillikum Dawn Branchaux de diepte in sleurde. Nee, daar stonden we wel van te kijken! Het zal je toch niet gebeuren dat de trainer, gelijk de hondenbezitter wiens pitbull zojuist zijn kleine buurmeisje heeft verslonden, nog net stamelend weet uit te brengen: “ Dat doet ‘ie nou normaal nooit….”.

In veel berichten van SeaWorld over de maatregel om de trainers en de orca’s niet meer samen in het water te laten zwemmen, kon je lezen dat dit “zolang het onderzoek loopt” zo zou blijven. Wie weet maken we nog mee dat we de goeie ouwe Shamu Rocks Show nog eens te zien krijgen.

  Vandaag zagen wij overigens tijdens de Blue Horizons show een trainer samen met een volwassen zwarte tandwalvis zwemmen. Het dier had een bek met tanden waarmee hij je in een klap in mootjes kan bijten. Met een dreun van zijn staart slaat hij twee trainers tegelijk naar de andere wereld. Maar het gebeurde niet, het is nooit gebeurd en als het ooit gebeurt, is het een ongelukkig incident. De charme van de shows in SeaWorld blijft toch de interactie tussen mens en dier. Hopelijk kan dit snel in het Shamu Stadium weer in ere hersteld worden. Onze tickets zijn nog tot 15 mei geldig……

 

Er klonken al veel Nederlandse kinderstemmetjes in SeaWorld vandaag. Gevolgd door vaders met spierwitte benen onder hun onwennige korte boks. Ook die Deutsche Leute waren wieder Beute… Kennen wij ze als de draufgangers die in weer en wind onze vaderlandse stranden in hun gele jackjes onveilig maken, hier dragen ze kekke capribroeken met blauwwitte streepjestruitjes.

 

Verder was het rustig in het park. Twee Believe Shows telde het programma vandaag slechts. Die van 12:30 uur hadden wij gemist wegens drukke werkzaamheden van huishoudelijke aard.

 

Die van 6:30 uur was ons te laat. Dus liepen wij ons rondje, keken met verbazing naar de halflege karretjes in de Manta, Journey to Atlantis en Kraken maar weerstonden de verleiding daar wij vandaag geen goesting in een nat pak hadden en attracties die ons toch al gebrekkige evenwichtsorgaan zo verstoren dat we drie dagen als dronken torren door de parken tollen, nu eenmaal mijden als de pest.

Gelukkig had ik Kameraad Canon bij me, die me tijdens de flitsende show Blue Horizons even een lesje in nederigheid gaf. Kijk zo’n bloeiende bougainvillea krijg ik er nog wel op, maar springende dolfijnen met een lens die twintig keer vergroot op de gevoelige card vastleggen, da’s different cook. Vandaar dat het aantal net niet gelukkige foto’s vandaag toch weer wat toegenomen is.

Een paar keer week week eten wij buiten de deur in een familie restaurant. Vandaag bezochten wij SIzzler aan de 192. Bij het handenwassen voor de maaltijd, viel mij onmiddellijk op dat de afvoer van de wasbak eens nagekeken moest worden…Je krijgt oog voor zulke zaken, nietwaar. Vast een dotje haar, zo verholpen! Maar ik had helaas geen wattenstaafje bij me. Ook hier weer een aantal Nederlandse families aan de dis. Voor Lidy bestelde ik helaas de verkeerde garnalenschotel, zodat zij tweederde van de beestjes handmatig van hun kunstmatig krokante jasje moest ontdoen. Volgende keer laten we ze allemaal grillen…! Gezien eerdere ervaringen zag ik zelf af van de steak. Dat komt later wel een keertje als we naar The Outback gaan. Voor 11,99 kan je eigenlijk bij Sizzler  geen lekkere steak  verwachten.

Maar twee kipfiletjes van de grill durfde ik nog wel aan. Of we er rijst bij mochten…Dat mocht! We maakten twee keer gebruik van het saladebuffet en lieten de overige gerechten zoals the old fashioned macaroni met kaas, de roomblanke aardappelpuree, de tot snot gekookte prinsesseboontjes en nog wat andere onduidelijke gerechten, voor wat ze waren. Wij stopten op tijd, in tegenstelling tot de familie die achter ons zat en waarvan er twee de hik hadden en een naar de dokter moest wegens het hevig opboeren na het eten. Als je deze maaltijd en de entoerage vergelijkt met die bij de Cracker Barrel, staat Sizzler met 4-0 achter en gaan ze niet door naar de volgende ronde. En bij de Cracker Barrel waren we, niet onbelangrijk voor twee middelbare vakantiegangers uit de PPink-klasse, ook nog eens voordeliger uit.

“Waar PPink voor staat, vraagt de lezer zich af”, corrigeert Lidy nog even, voor ze dit blog verder voor  plaatsing goedkeurt. Piepklein Pensioen Inkomen, No Kids! Waarmee we tevreden terugkijken op weer zo’n relaxte dag die de stemming in huize Teleton op het gewenste niveau wist te houden; opperbest. En dat houden we zo!