Cuban coupe

Het is inmiddels al weer lang geleden dat kapper Jean Paul mij de haren had geknipt. Te lang…..Dus had Teleton al eens bij de familiekapper in de Walmart gekeken. Vandaag was het zo rustig dat hij direct aan de beurt was. “Need a haircut?” was al wat hij nodig had om zich te laten verleiden eens vreemd te gaan. Qua kapper.

En het was even wennen. Al jaren was hij gewend aan Jean Paul, zoals de naam al doet vermoeden een grote, gezellige Brabander. Mannelijk ook, daarom heet zijn zaak de Herenknipperij. De kapster in de Walmart was van Cubaanse afkomst. En uitgesproken vrouwelijk, laten we haar maar Delilah noemen. Of ik even wilde tekenen, vroeg ze me. Tekenen? “Yes, your name here, signature there, please”. Tekenen, wat gaat er dan gebeuren? Ik kom voor een knipbeurt, niet voor een hoofdtransplantatie!

Teleton had echt alle moeite gedaan vooral niet te veel en te lang naar het enorme decolletee van Delilah te kijken. Eenmaal in de stoel, gevangen in haar polyester ponnetje, was er helemaal geen ontkomen meer aan. Hij had ze volledig beeldvullend op de lens, om maar in Canontermen te blijven. “How would you like it?” vroeg ze met het verleidelijke latino accent, waar ooit Willem Alexander ook voor is gevallen. Onder het motto wat je niet ziet , is er ook niet, zette Teleton maar snel  zijn bril af voor hij manmoedig antwoordde: “Short…..”.

Of het aan het polyester ponnetje lag of aan het decolletee, Teleton kreeg het Spaans benauwd bij de kapper. Hij voelde zich zwakker en zwakker worden.  Bij ons loopt de kapper rond je stoel en kan je in de spiegel blijven kijken. Hier bleef Delilah staan en draaide ze  aan de stoel. Zelfs zonder bril heeft Teleton bij Jean Paul nog enig idee wat er met zijn hoofd wordt uitgespookt. Hier verloor hij alle contact met de werkelijkheid. Grote plukken grijs haar vlogen in het rondte. Geroutineerd haalde Delilah de tondeuze langs het hoofd van Teleton, dat steeds ronder begon te voelen.

Toen de stoel driekwart in de rondte was gedraaid, sprak Delilah het verlossende woord. “Finished..?” Ik mocht mijn ponnetje uit en greep verlangend naar mijn bril. Een snelle blik in de spiegel leerde dat ik, als ik dat zou willen, mij morgen in het vreemdelingenlegioen zou kunnen melden. Qua kapsel dan. Delilah had nog iets in mijn haar gevonden waardoor het echt noodzakelijk was een bepaalde shampoo te gaan gebruiken. En laat zo’n fles nu precies naast de kassa staan. Hier kwam mijn jarenlange ervaring als Alamo Deeker mij goed van pas. Ik lachte eens lief, mompelde “Just the haircut will do fine” tipte 2 dollar vijftig (niet tegen Jean Paul zeggen, anders verwacht hij dat ook, de volgende keer) en maakte me uit de voeten.

In de Walmart liep ik Lidy drie keer voorbij, voor ze mij herkende. “Wel leuk…….” was de kwalificatie. Met deze nieuwe Cuban coupe heeft Teleton, net even ietsjes minder zelfvertrouwen dan met zijn vertrouwde looks. Gelukkig kent niemand hem hier en groeit zijn haar, zeker met dat warme weer, vanzelf weer aan. Bovendien kan hij altijd zijn nieuwe hoedje nog opzetten….. Het was even slikken, maar inmiddels is de stemming hier al weer als vanouds. En laten we dat zo dan maar houden!