Sweet home, Chicago

Om precies een uur in de middag sloten wij aan in de lange rij voor Immigrations. Onze inspecteur was vriendelijk als de Dalai Lama. Maar onderschat hem niet….Vier vingers en een duim moesten er deze inspectie aan geloven. De bril mocht op blijven. Nadat wij formeel tot de USA waren toegelaten, voegden onze koffers zich snel bij ons. De carroussel van het leven is goed voor ons. Met de gratis kar namen we de laatse hindernis, de douane, om vervolgens de complete kar met koffers weer in te leveren bij de United Bagage Check.

O’Hare in Chicago is groot. Wij stapten op de trein en bij aankomst in vertrekhal 1 sloten wij, met de broek op half zeven wegens het ontbreken van de ondersteuning van de broodnodige broekriem, aan voor de laatste controle van vandaag. In onze handbagage zit een zakje tie-rips met een knullig knippertje om deze los te knippen, als de TSA dit tenminste nog niet voor ons heeft gedaan. Groot alarm!De trolley werd geconfisceerd en drie keer binnenstebuiten gekeerd, zonder dat er een vraag over de aanwezige injectienaalden werd gesteld. Wij vroegen ons af wat er dan loos was. Maar omdat je niet geacht wordt je met de staatsveiligheid te bemoeien, wachtten wij de resultaten van het onderzoek geduldig af. Gelukkig bleek het knippertje niet gevaarlijk genoeg om in beslag genomen te worden. Met excuses voor het oponthoud strompelden wij met een hand aan de broek op onze sokken naar de dichtsbijzijnde bank. Bij iedere stap schoof de broekband wat verder zuidwaarts, op zoek naar het kritische punt, the point of no return. Maar gelukkig bleef meer onheil ons bespaard, de broek bleef nog net hangen op de heupen. Wij fatsoeneerden onze kleding, deelden een kipnuggetmenu van de Mac omdat een mens toch flauw wordt in de loop van de reis en slenterden naar onze gate.

En zo wachten wij hier bij Gate C27 geduldig op onze aansluiting. We zitten eerste rang dus genieten volop van de wanhopige reizigers die net hun aansluiting missen bij de verschillende gates. Hijgend, al dan niet met een afzakkende broek, wegens het ontbreken van de broekriem. Je krijgt oog voor zulke zaken. Als alles volgens plan verloopt, boarden wij over een half uurtje en zoals gebruikelijk rond deze tijd, (het loopt tegen elven, nederlandsche tijd)geraken wij de reis een beetje zat. Zeker nu wij zojuist te zien krijgen dat de vlucht een half uurtje vertraging heeft. En als er niets verandert, blijven wij in deze stemming tot we onze auto bij Dollar in Orlando op kunnen halen.