Only the beginning…

…Time passes much to quickly
when we’re together laughing
I wish I could sing it to you…

Mostly I’m silent….silent..lalalalalalala…silent

Als een jonge god wipte een herboren Teleton op de ochtend van zaterdag 17 april het Kingsize bed uit. Precies 24 uur geleden nog een zielig hoopje mens met roodomrande oogjes alsof hij zojuist een kiloverpakking Fishermans Friend achter de kiezen had. Naar de oorzaak van de algehele gammeligheid van gisteren kan slechts worden gegist. Zelf houd ik het er op slachtoffer te zijn van een of andere zaadspuwende boom die zijn giftige wolk pollen over mij heeft uitgestort. Het voorjaar is niet alleen voor mij dramatisch verlopen, ik kan het gelukkig nog navertellen…..{;-). Hoe anders is dit voor de jonge eendjes. Spoorloos zijn ze. Opgevroten door een van de sniperschildpadden die de zo lieflijk ogende vijver bewonen? Of toch ten prooi gevallen aan de reigerachtige F16 vogels die laag en dreigend over het water scheren?

Of mijn wonderbaarlijke herrijzenis het gevolg is van de warme wensen van de lezers van dit blog, de Tylenol, de Ibuprofen, de dubbele dosis aardbeien en watermeloen of misschien toch de liefdevolle bereiding van de stoommaaltijd door Pleegzuster Lidy, het zal altijd een mysterie blijven. Feit is dat ik weer het ventje ben en er vandaag een druk maar leuk programma wacht.

Vanmorgen maken wij onze opwachting in het Prime Outletcenter. Dan huiswaarts voor de siesta op het balkon om laat in de middag naar de Universal Studio’s af te reizen. Vandaag is de laatste Mardi Gras die om half negen wordt afgesloten met een optreden van Chicago. Of wij na afloop van deze dag nog energie hebben om het blog bij te werken is maar zeer de vraag, vandaar dat er vandaag (onder het genot van een kopje koffie en een klef plakje citroencake van de Walmart) een preview verschijnt in plaats van de gebruikelijke terugblik. Naar Chicago, live in Universal; wie had dat kunnen denken.  Veertig jaar geleden maakte een Haags jongetje van net zeventien (met dank aan Rob Out) kennis met de sound van toen nog Chicago Transit Authority. Beginnings werd soms wel drie keer achter elkaar gedraaid en dat deed ik, bijna veertig jaar later, gerust tijdens de lange autoritten naar het werk nog eens over. In full stereo, met dolby surround; da’s nog eens andere koek dan via je oude middengolf radiootje.

Het belooft dus een gedenkwaardige avond te worden. De stemming is dan ook weer als vanouds. En mocht er tijdens de uitvoering van Beginnings vanavond onverhoopt een klein traantje van ontroering weggepinkt worden, dan kan ik altijd nog mompelen dat die rotpollen weer in de lucht zitten……