Polo’s en petjes

Om precies zeven uur in de ochtend stak Teleton, nog ongeschoren in pendek en T-shirt, voorzichtig zijn hoofd tussen de lamellen door. Net wakker dacht hij even dat zijn hoofd nog scherpgesteld moest worden maar nee, het was buiten mistig. Er moest een beslissing worden genomen; tuffen we vroeg richting Cape Canaveral om de spaceshuttle geruisloos uit de lucht te zien vallen? Liefst op de landingsbaan van Kennedy Space Center…..of duiken wij weer tussen de klamme lappen en denken we er nog eens over?

Gezien het feit dat de landing onder dezelfde omstandigheden gisteren ook al was uitgesteld, koos ik voor de laatste optie. Rond half negen waagde ik een tweede poging. Hoofd weer tussen de lammelen; potdicht. Van de mist! Dus schakelden wij de tv in om te zien of de omstandigheden aan de kust gunstiger waren. Dus niet; potdicht. De landing werd een halfuurtje uitgesteld en wij maakten een ontbijtje. Als door een onzichtbare hand geregiseerd, klaarde de lucht in een mum van tijd over geheel midden Florida op. Boven werd de landing ingezet. Met een prachtige glijvlucht die over een flink deel van de Verenigde Staten te zien moet zijn geweest, zeilde de shuttle de dampkring binnen. Boven delen van Florida klonken luide knallen van de luchtdruk, verder landt de shuttle in stilte.

Straaljagers brachten de landing fenomenaal in beeld. Een rustige stem vertelde van de enorme krachten die bij de landing vrijkomen. De hoek waaronder de shuttle daalt, bleek zeven keer zo steil te zijn als die van een verkeersvliegtuig. Ademloos keken we naar het grote scherm in onze woonkamer. Spijt had ik. Spijt dat ik niet toch de moeite had genomen een uurtje door de mist naar de kust te rijden. Maar gelukkig hebben we de lancering op 14 mei nog!

In de loop van de ochtend tuften we, gekleed in korte boks en een frisse polo, de hele International Drive af op weg naar het Prime Outletcenter. Geen files, zoals in het weekend, parkeren voor de deur en een stralende zon op onze knar. Mijn liefje, wat wil je nog meer. Op onze nagelnieuwe zachtlederen Rockports die we in december al op de kop hadden getikt, slopen wij de doodstille Reebok/Rockportwinkel binnen. Wij werden uitbundig begroet, de verkopers konden niet weten dat we ieder nog een kast vol schoenen hebben die nog nauwelijks ingelopen zijn. Van een ouder echtpaar geweest, altijd binnen gestaan! Onder het motto “Vandaag niets nodig,schoenenman” verlieten wij deze schoenenzaak via de Reebokuitgang. 

Wij kijken en kopen graag bij van Heusen en Izod. Daar vallen de korte boksen meestal lekker ruim en hebben de polo’s net dat beetje meer ruimte waar dat nodig is. Maar vandaag konden wij niets van onze goesting vinden. Nou ja, bij van Heusen vond ik die leuke platte pet waar ik al jarenlang naar op zoek ben. Ten minste, ik wilde hem in een lichte effen kleur. De collectie platte petten bestond echter slechts  uit zwarte en met ruitjes. De laatste vallen af, ik ben altijd bang dat er een ruitje breekt en een zwarte pet op zo’n guitig, roodverbrand hoofd is geen gezicht. Bovendien waren ze in de maatvoering one size fits all, behalve Teleton.

Met mijn oude vertrouwde pet meldden wij ons bij de Five Guys. De meeste Guys waren hier van het vrouwelijk geslacht, maar dat deed aan de kwaliteit van de burger en de frites uit Idaho niets af. Omdat wij graag zonder bijkomende kosten weer naar het oude vaderland teruggetransporteerd willen worden en het risico van overgewicht zo veel mogelijk willen uitsluiten, deelden wij de maaltijd. Voor de frites is dit geen probleem, maar de burger is er eigenlijk niet op gemaakt om in twee delen gesneden te worden. Zeker niet als je de burger, met cheese en bacon dat dan weer wel natuurlijk, op oudhollandsche wijze laat voltassen met the whole kaboodle. Wij waren zo stom om aan de bar op de hoge stoelen plaats te nemen, zodat de gehele foodcourt er getuige van was hoe wij de gesmolten kaas, de mushrooms, de gesauteerde uitjes en de tomaat met het broodje warm vlees in een smakelijk, romig sausje van natuurlijk vet, mosterd, tomatensaus en mayonaise langs onze kin voelden druipen. Terwijl wij maar voor een persoon servetjes hadden meegekregen…..

In de winkel van Ralph Lauren vonden wij een leuke polo in de gewenste maatvoering en met een mannelijke kleur. Ze verkochten ook prima polopetjes, maar veels te duur…..! Bij de kassa kan je kiezen of je direct in euro’s afrekent tegen de dan geldende koers, of dat je in dollars afrekent in de hoop dat de koers zich nog gunstiger ontwikkelt op het moment van afschrijven. Wij kozen  eens voor de ouderwetsche euro’s en voelden ons de koning te rijk.

Onder een bloedhete zon slenterden wij terug naar de Jeep die ons in a jiffy naar huis bracht. Via de Publix waar wij naast wat fruit en  water ook nog twee zakken Fridays Fajita’s fourageerden, omdat ze zo lekker smaakten. En omdat er nog coupons voor waren…..

De berichten over het luchtverkeer doen ons deugd. Zo wij het begrijpen, kunnen de meivakantiegangers gerust zijn. Zij komen er wel….! De thermostaat wordt hier inmiddels op waarden ingesteld die wij Hollanders zo graag hebben als we in Florida landen. Overdag gaan we naar de 90ies. Als jelui ‘s dan avonds aankomen, over een dag of tien, dan voelt het met een confortabele 75 graden heerlijk aan en zijn de swimmingpools net lekker op temperatuur. En tot die tijd houden wij de stemming er hier wel in!