Allereerst een woord van dank aan alle trouwe lezers van dit blog. Mede dank zij de buurvrouw en haar keeshond gaan we binnenkort het onwaarschijnlijke aantal van 10.000 bezoekers halen. En we zijn nog geen twee weken in Florida! Aan de leuke reacties te zien, zorgen de columns voor de nodige hilariteit, opwinding of verbazing. En dan ben ik zelf degene die het meest aardigheid aan het schrijven van de stukjes beleeft!
De donderdag wordt normaal gesproken thuis gebruikt voor het doen van de boodschappen. Als beloning voor het muilezelen mag ik bij mijn visvriendinnen van visboer Schots lekker de grootste warme lekkerbek van de hele viskraam uitkiezen. “Wilt u er mischien ook kruiden op”, is de standaardvraag. “Alleen aan de onderkant, alsjeblieft , luidt het wekelijkse grapje. Met mij kan je lol hebben, hoor. Omdat het vandaag donderdag is, togen wij, bij gebrek aan Albert Heijn, met ons boodschappenbriefje richting Walmart.
De aardbeitjes waren immers op en we hadden nieuwe bananen nodig, zodat we zelf een heerlijke fruitmix kunnen maken met de watermeloen van de Publix. Verder moest er vers groenvoer worden ingeslagen, een flesje Ranch, wat broodjes en tomatensap. En de haargel was op. Teleton heeft van nature een warhoofd waar niet tegen op te borstelen valt, dus gaat een likje gel er na het douchen wel in, zodat hij toch nog enigszins toonbaar door het leven gaat. Tussen de gigagezinsverpakkingen gel vond ik op de onderste plank nog een potje dat mij de komende weken een zorgvuldig gestylde krullenbol moet bezorgen.
Verder liep ik op de herenafdeling alweer een alleraardigste polo tegen het lijf. De uit het vaderland meegebrachte collectie bestaat immers uit de aller alleroudste exemplaren die wij hier maar al te graag tegen de nieuwste modellen inruilen. Een snelle blik in het petjesdepartement leerde mij dat de Walmart ook geen platte petten verkoopt. Net toen ik mij verzoend had met het idee dat ik het deze vakantie weer met mijn ouwe trouwe petje zou moeten doen, viel mijn oog op de hoedjes. Van huis uit sta ik tweeslachtig tegenover hoedjes. Ik heb er een aversie tegen omdat ze mij doen denken aan de duizenden Opel Kadetbestuurders die mij jarenlang in het verkeer op weg naar huis of werk, getooid met hun door Opel zelf verstrekte bijpassende gleufhoedjes, op de linkerrijbaan met 110 kilometer per uur in de weg hebben gezeten.
Anderzijds bewaar ik prettige jeugdherinneringen aan hoedjes. Niks was leuker om, als jongen in de Haagse Tram, net voor je uitstapte een kort maar krachtig tikje tegen de achterkant van het hoedje van een vreemde meneer of mevrouw te geven, waardoor hij/zij even van een zeer lokale zonsverduistering kon genieten. “Hoedje wip”, proestte je het dan uit en gierend van de pret verliet je schielijk de tram. Glimlachend paste ik wat hoedjes en vond zowaar een geschikt en guitig exemplaar dat ook nog eens uitstekend bij mijn nieuwe polo paste.
Thuisgekomen vond ik wel dat de nieuwe gel een rare kleur had, maar ik besluit er niet te veel aandacht aan te besteden. Ik maakte de handen nat, nam een flinke lik en wreef het goedje geroutineerd door de haren. Lidy keek mij wat vreemd aan, toen ik uit de badkamer kwam. “Mijn hoedje, ze vindt het niks”, dacht ik onmiddelijk. Maar dat was het niet. Ik had, in plaats van de vertrouwde peper en zoutkop, plotseling egaal bruine haren gekregen…..Geschrokken las ik wat er precies in de gel zat; Caramel kleurstof! En daar had Teleton dus even niet op gelet.
Even later ging de telefoon. “Dat zal wel weer voor Candy wezen” bromde ik naar Lidy. Het was namelijk de derde keer dat we telefoon kregen en steeds vroeg een vriendelijke mevrouw of ze misschien even met Candy mocht spreken. Ik had haar tot nu toe netjes verteld dat er hier geen Candy woonde. Ik nam op. “Hello” lispelde ik door de telefoon. “Hello” klonk het terug, “I was wondering if I could speak to Candy”. Ik twijfelde, maar het ondeugende Haagse jongetje in mij won. Voor ik het goed en wel wist, hoorde ik me zelf zeggen: “Just a moment please, I’ll see what I can do for you, hold on a second”.
Ik legde de telefoon op het aanrecht en riep in het niets in mijn beste Euro-Engels: “Candy, someone on the phone for you…..”. Ik rommelde wat onduidelijks in de keuken, liet de kraan eens lopen en riep nog eens “Candy…, telephone…!”. Candy kwam natuurlijk niet boven water. “Hello”, meldde ik me weer aan het apparaat en het kostte me nu meer moeite om niet in lachen uit te barsten. “Maybe she’s in the bathroom, hold on a sec…”. Kennelijk was ik door de mand gevallen, aan de klik te horen was de verbinding verbroken….
Het was een Lazy Afternoon zoals Ray Davies dat zo mooi bezongen heeft. Na een uurtje vluchtten we van het bloedhete balkon de koele kamer in. Tegen de avond stuurden we de Jeep naar de Cracker Barrel. “I like your hat’, loog het meisje dat ons naar onze tafel dirigeerde. “Thank you” glunderde ik. “It matches your shirt” maakte zij het nog bonter. Een ander vriendelijk meisje kwam de bestelling opnemen. We kozen voor de Atlantic Haddock omdat die ons nog het meest aan de donderdagse Lekkerbek deed denken. “I like you accent”, lachtte ze vriendelijk. “Dat kost je je tip, kind”, was mijn eerste gedachte en ik legde met zorg mijn hoed op de lege stoel naast me. Bij ons thuis zetten wij de hoed nog af, tijdens de maaltijd.
De Disney Crowd Calender staat voor morgen op 4. Wij verwachten dat de meeste stofslachtoffers inmiddels wel zo’n beetje huiswaarts zijn gekeerd, dus verkneukelen wij ons op een rustige dag in het park morgen. Het is alleen nog even de vraag of het hoedje bestand zal zijn tegen de venijnige valwinden in de Disneytram. Watch your step, lower your head and mind your hat…..Lidy heeft al aangeboden er een elastiekje voor onder de kin aan vast te maken. Een lief aanbod dat beleefd is geweigerd……Zeg nou zelf, in noodgevallen kan ik me immers altijd nog prima met mijn oude petje redden.
Als ik binnenkort weer eens een harinkje of een bakje kibbelingen ga halen zal ik de dames de groetjes van je doen ;-)
BeantwoordenVerwijdereni like your had...
BeantwoordenVerwijderenbut i like your pet more
:-)))))
Dat hoedje staat je geweldig,bijna een echte landlord.
BeantwoordenVerwijderenJe schrijfsel was weer subliem. Ondertussen lurk ik aan mijn koffie en kijk met een schuin oogje naar de klok. Nog even en de wings van Air Berlin dragen ons naar Amerika.Hopelijk zien we elkaar. Let op twee maffe Hollanders met een wit Disney petje die "plat"limburgs praten.
Eén woord 'geweldig' Mandy en ik lagen weer helemaal gevouwen achter de laptop.
BeantwoordenVerwijderenGel met Caramel kleurstof, bij wal*mart roepen ze nu ..de laatste winkeldochter has left the building. Je hebt weer iets moois van gebrouwen Ton.
Tot morgen...
Leuke update alweer, het enige wat ontbreekt is een foto met je nieuwe 'rene froger'-kapsel.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Roberto
Elke morgen is het weer een feestje om alles te lezen. Heel gezellig en zeker niet kort, zo blijven we meegenieten!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Jacqueline
Hallo Ton en Lidy
BeantwoordenVerwijderenIk lees dat de vakantiestemming er goed in zit.
Als ik zo de foto's van Cane Island zie beginnen we er ook weer zin in te krijgen.
Nog even wachten tot November.
Fijne vakantie verder
Haha hello Candy, Weer een top verhaal en heb weer gelachen om alles. Veel plezier en morgen weer wat leesvoer hopelijk
BeantwoordenVerwijderenhahaha en wie zegt dat oudere mensen niet ijdel zijn??? Zijn je haren weer de oude vertrouwde kleur geworden?
BeantwoordenVerwijderenNou Ton, je ziet er alleraardigst uit met je kokette hoedje!! Dat vraagt natuurlijk om aandacht, zeker met bijpassend polo!! Ga vooral door met genieten, voor je het weet zit een hele horde florummers je op de hielen...we hebben er zin in!
BeantwoordenVerwijderenArme Candy... volgens mij weet ze niet hoeveel 'fun' ze mist nu ze uit jullie condo is vertrokken :) Veel plezier bij Mickey, wij volgen nu snel... nog maar 8 dagen!
BeantwoordenVerwijderenHallo Mr Ton
BeantwoordenVerwijderenNa al een hele tijd u berichten in het geheim te lezen , maak ik vandaag daar maar eens een uitzondering op . U berichten bezorgen mij iedere keer weer zoveel buikpijn van het lachen en de tranen vloeien ook iedere keer weer rijk ( van het lachen ) . IK wil u hier heel hartelijk voor bedanken .
Wellicht zullen wij elkaar nog en keer tegen gaan komen , want naar aanleiding van de eerder berichten van u eerdere vakantie's hebben wij ook een appartement geboekt van 29 april tot 13 mei op cane island .
Nogmaals dank voor u geweldige berichten.
Groetjes Debby
Hoe krijg je het voor elkaar caramelkleurige gel...helaas heb je geen foto bijgesloten.
BeantwoordenVerwijderenenne...het was Candy zeker die die foto van jullie samen heeft genomen he???:-)
Ik ga op je letten hoor als we in Orlando zijn,die pet herken ik vast wel:):)
BeantwoordenVerwijderenLeuke blog weer!!
Groetjes,Marjolein
Hoedje doet het goed hoor, maar waar is nou dat caramel kapsel? :-))
BeantwoordenVerwijderenEhhhh, leuk hoedje, maar we willen eigenlijk ook wel en piccie van die caramel kleurige haren van je ;-)
BeantwoordenVerwijderenDag Ton,
BeantwoordenVerwijderenIk heb gisteren onderweg naar Gatorland aan je deur gestaan zonder te weten. Ik heb gezwaaid maar door Candy heb je me niet gezien. Ik denk dat je door de mand viel bij de toilet-moment.
Ik geniet enorm van je berichtjes te lezen.
Groetjes uit Atlanta voorlopig :)
Hoi Ton,
BeantwoordenVerwijderenHet hoedje staat je beeldig en heel voornaam ;-)
Tsja en dan die gel, Petra kwam echt niet meer bij toen ze het hoorde en is toch wel benieuwd hoe je 'looks' zijn met die nieuwe kleur...
Groetjes,
Pieter & Petra
Het verhaal van Candy en van de haargel hebben mij weer de dag met een lach doen beginnen. bedankt Teleton!
BeantwoordenVerwijderenZal wel ff schrikken zijn als je zo met een caramel bolletje uit de badkamer stapt.... Gelukkig een hoedje om het te verhullen. En anders, wie kent je nou in Cane Island ?? Weten zij veel van dat haar ;-)
BeantwoordenVerwijderen